Notes to Medieval Semiotics

1. Cf. e.g., Giles of Rome, Super libros Priorum analeticorum Aristotelis expositio et interpretatio, Venice 1499, fol. 79^vb-80^vb; See Kretzmann 1988.

2. See Faes de Mottoni 1986 and 1988; Fuchs 1999: 176–87.

3. See Häring 1956; Rosier 1994: 112ff; Rosier, forthcoming; Fuchs 1999: 167–76.

4. On Augustine's relationship to Stoic semantics and semiotics See Pinborg 1962; Duchrow 1965: 45ff; Jackson 1969: 40ff; Simone 1972: 6ff; Ruef 1981: 109, Borsche 1994; Meier-Oeser 1997: 12f.

5. See Markus 1957, 63.

6. See Simone 1972: 15ff; Ruef 1981: 86.

7. On Skeptic semiotics See Glidden 1983.

8. Augustine: De doctr. chr. II, 2 (1963: 34): “Naturalia sunt quae sine voluntate atque ullo appetitu significandi praeter se aliquid aliud ex se cognosci faciunt…”

9. Augustine: De doctr. chr. II, 3 (1963: 34): “Data vero signa sunt quae sibi quaeque viventia invicem dant ad demonstrandos quantum possunt motus animi sui, vel sensa aut intellecta quaelibet.” See Jackson 1969: 14f, Meier-Oeser 1997: 24-30

10. Augustine: De doctr. chr. II, 4 (1963: 34)1963, 34 For theories on animal language in medieval philosophy See Eco et al. 1989.

11. Augustine: On Augustine's theory of verbum mentis See Meier-Oeser 1997: 30–32; Sirridge 1999; Fuchs 1999: 48–52.

12. Boethius: In Periherm. ed. sec. (1880: 29, 17–21): “… Peripatetici rectissime posuerunt tres esse orationes, unam quae scribi possit elementis, alteram quae voce proferri, tertiam quae cogitatione conecti unamque intellectibus, alteram voce, tertiam litteris contineri.” Ib. 36, 10ff.: “Porphyrius … tres posuit orationes, unam quae litteris contineretur, secundam quae verbis ac nominibus personaret, tertiam quae mentis evolveret intellectus.”

13. Anselm of Canterbury, Monolog., 1968: 25: “… omnia huiusmodi verba, quibus res quaslibet in mente dicimus, id est cogitamus, similitudines et imagines sunt rerum, quarum verba sunt.”

14. Peter Abelard: Log. ‘Ingredientibus’ (1927: 335). On monastic sign language, cf. Bernhard of Cluny 1987; See Umiker-Sebeok and Sebeok 1987.

15. See Jolivet 1969: 62ff.

16. See Biard 1989: 25–51.

17. Roger Bacon, Summulae dialectices (1986: 172): “Liberales artes sunt, per quas perficitur intellectus hominis inveniendo et iudicando verum in signis sine operatione manuali.”

18. On Ps.-Kilwardby See Fredborg Biard 1989: 42-51; Rosier 1994: 126-131; Meier-Oeser 1997: 65-72; Fuchs 1999: 127-139; Panaccio 1999a.

19. (Ps.-Robert Kilwardby: Comment. on “Prisc. Maior”, 1975, 1), 2ff: “An possit esse scienta de signis”.

20. Ibid., 6ff: “Utrum scientia de signis debeat dividi ex opposito contra scientiam de rebus”.

21. On Bacon See Pinborg 1981; Fredborg 1981; Maloney 1983; Howell 1987, Meier-Oeser 1997: 50–65; Fuchs 1999: 101–127.

22. Bonaventura: In 4 Sent. d.1 p.1 art. un. q.2 ad 3 (1889: 15): “… signum duplicem habet comparationem: et ad illud quod significat, et ad illud cui significat; et prima est essentialis et habet ipsam semper in actu, secundam autem habet in habitu; et a prima dicitur signum, non a secunda. Unde circulus super tabernam semper est signum, etiam si nullus aspiciat.”

23. Roger Bacon, De signis (1978, 81); cf. Comp. studii theol. (1988: 82): “non omne signum offertur sensui ut vulgata descriptio signi supponit, sed aliquod soli intellectui offertur”. For example, concepts of the intellect (such as the specific concept of man or the generic concept of animal) represented by second order concepts (such as the concept of species or genus) are presented only to the intellect.

24. See Maloney 1983; Howell 1987: 76ff.; Eco et al. 1989: 17ff.

25. See e.g., William of Militona: Quaest. de sacramentis (1961: 61f.).

26. Roger Bacon: De signis (1978: 83): “… secundum ordinem naturae una res est causa alterius non habita comparatione ipsarum ad virtutem cognoscentem, sed solum facta comparatione eorum inter se. Relationes autem signi et significati et eius cui fit significatio attenduntur per comparationem ad animam apprehendentem”; cf. Comp. studii theol. (1988: 58).

27. For a survey of medieval theories of signification See Meier-Oeser 1995b.

28. See de Libera 1981: 212f; Fredborg 1981: 87ff.

29. Roger Bacon: Comp. studii theol. (1988, 90): “omnia nomina que inponimus rebus inponimus ut sunt praesentia nobis, ut de nominibus hominum in baptismo”

30. See Ebbesen 1983.

31. See Eco 1988: 197ff.

32. See Pinborg 1972: 58f.

33. See Fredborg 1981: 168.

34. (Bacon, De signis, 1978, 100, 130f.) (1978: 117): “… vox significat multa ad quae non imponitur, quoniam omnia, ad quae res imposita habet de virtute significati essentialem respectum.”

35. (Bacon, De signis, 1978, 100, 130f.) (1978: 116): “…voces significant multa et quasi infinita per hanc viam”.

36. Pinborg 1967: 86; Bursill-Hall 1976: 164ff.

37. Boethius Dacus: Modi significandi (1961: 12): “Omnia idiomata sunt una grammatica. Et causa huius est, quia cum tota grammatica accepta sit a rebus … et quia naturae rerum sunt similes apud omnes, ideo et modi essendi et modi intelligendi sunt similes apud omnes illos, apud quos sunt illa diversa idiomata, et per consequens similes modi significandi, et ergo per consequens similes modi construendi vel loquendi. Et sic tota grammatica, quae est in uno idiomate, est similis illi, quae est in alio idiomate.”

38. Martinus de Dacia: Modi significandi (1961: 7): “…vox per accidens consideratur a grammatico. Quia omne quod potest esse signum rei significatae etiam potest esse de consideratione grammatici. Sed quia vox est habilius signum quam aliquid aliud, utpote nutus corporeus et conniventia oculorum et huiusmodi, ideo plus consideratur a grammatico; et intelligendum quod hoc est per accidens.”

39. William of Ockham: Summa log. (1974: 798): “… est metaphorica locutio, dicendo quod dictiones habent diversos modos significandi, quia per talem orationem intelligitur ist oratio ‘diversae dictiones diversimode significant illa quae significant’.”

40. John Aurifaber, Determ. de modis signif. (1967: 227): “… negatur modus significandi, quia vox ex solo usu et exercitio significat et non ex aliquo, quod sibi formaliter vel subiective acquiratur. … esse signum non est aliquid accidens in voce, nam non est nisi usus vocis pro alio. Sed ex hoc, quod nos utimur aliqua pro nostra voluntate, ex hoc nichil illi rei acquiritur, nisi usus et operatio nostra circa illam rem.”

41. See Meier-Oeser 1998.

42. See Ps.-Robert Kilwardby: Comment. on “Prisc. Maior” (1975: 4); Roger Bacon: De signis (1978: 82); Lambert of Auxerre: Logica (1971: 205f).; Giles of Rome: Expos. in artem vet. (1507: fol. 47^vb); Meier-Oeser 1997: 77-86.

43. Antonius Andreae: Scriptum in arte vet. (1508: fol. 3^va): “… littere, voces, passiones anime et res sunt adinvicem ordinata secundum rationem signi et significati.”

44. See Pinborg 1972: 64.

45. See Tabarroni 1989: 200ff.

46. See Hübener 1981: 490f.; Panaccio 1999b.

47. See Hübener 1990.

48. See Muñoz Delgado 1964: 1970; Ashworth 1974; Broadie 1985, Meier-Oeser 1997: 114-170.

49. See Ashworth 1987: 190ff.

50. Herveus Natalis, See Hübener 1968: 388f.

51. See John Dorp: Perutile comp. totius log. (1499: fol. b3^vb-b4^ra).

52. Peter of Ailly: Concepts (1980: 16); Hagenau: Comment. in prim. et quart. tract. Petri Hisp. (1495: fol. p6^v); John Dorp: Perutile comp. totius log. (1499: fol. h4ra); John Raulin: In log. Arist. comment. (1500: fol. g4^va); Batholomaeus Arnoldi of Usingen: Summa comp. totius log. (1507: fol. s5^r); John Gebwiler: Magistralis totius parvuli artis log. compil. (1511: fol. h4^r); John Altenstaig: Dialectica (1514: fol. a8^r). Note that the translations of this definition usually are rendering the “aliqualiter” as “somehow”. The translation “some ‚how’” seems to me more appropriate yet, for the ‚aliqualiter’ is not merely or primarily functioning as an adverbial modifier of the “repraesentare” but rather gives to understand that syncategorematic expressions refer to a ‚how’ rather than to a ‚what’.

53. Cf. e.g., Karl Bühler: Sprachtheorie, Jena 1934: 40 (rpt. Stuttgart 1982); R. Jakobsen: Essais de linguistique générale, Paris 1963: 162.

54. See Willam of Ockham: Summa log. I, 63: “Dicitur autem suppositio quasi pro alio positio, ita quod quando terminus in propositione stat pro aliquo.”

55. Cf. Juan Dolz: Termini (ca. 1511: fol. 9^vb-10^ra); Juan de Celaya: Introd. dial. (1511: fol. a4^vb); See Ashworth 1987: 191f.

56. John Raulin: In log. Arist. comment. (1500: fol. g4^vb): “… nullum signum exterium significat suum significatum nisi mediante conceptu qui est naturalis similitudo sui significati. patet quia non potest significare suum significatum intellectui nisi tale significatum ab intellectu cognoscatur. Sed illud non potest ab intellectu cognosci nisi mediante conceptu qui est naturalis similitudo eius …”

57. In a similar vein, Angel Estanyol remarks regarding ‘formaliter significare’: “hoc modo significare est propriissime significare, cum nihil rem aliquam perfectius repraesentet quam propria illius rei notitia”; cf. Ashworth 1990: 40.

58. Pedro Sanchez Ciruelo: Paradoxae quaestiones (1535); cited in Muñoz Delgado (1966: 35): “…voces et scripture non significant ex sua natura sed ex voluntaria impositione auctorum atque ex voluntaria subordinatione earum ad dictiones mentales, et denique mentales dictiones non ex voluntate humanam sed ex sua natura significant, quia sunt naturales similitudines rerum ab obiectis et a potentia causate. Et huius rei nulla est querenda ratio, sed in eis stat ultima resolutio et immediata ratio totius significationis totiusque veritatis aut falsitatis…”

59. John Raulin: In log. Arist. comment. (1500: fol. d3^vb): “… conceptus ultimatus se ipso formaliter significat quicquid naturaliter proprie significat. Patet quia est significatio qua aliqua res significatur, sed significatio nichil aliud est quam repraesentatio illius cuius est significatio, et illa repraesentatio formalis est ipsamet conceptus. Nam conceptus se habet ut quedam ymago formalis non tamen obiectiva sicut imago cesaris rei per ipsum concepte. et confirmatur nisi seipso formaliter significaret hoc esset quia significaret suum significatum mediante alia significatione distincta ab eo et tunc queretur de illa significatione utrum se ipsa significet vel mediante alia. si seipsa eadem ratione erit status ad primam significationem. si mediante alia et sic erit processus in infinitum.”

60. Cf. Gaspar Lax: Parve divis. termin. (ca. 1502: fol. b6^ra); Juan Dolz : Termini (ca. 1511: fol 16^rb); William Manderston: Compendiosa Dial. Epitome (1528: fol B 6^ra).

61. Cf. Menghus Blanchellus, Commentum cum quaest. super log. Pauli Veneti (1492: fol. f3^va): “Si autem queris quare magis imponimus voces quam alias qualitates ad significandum. Respondetur quod tales non sunt ita faciliter per nos opinabiles [sic: operabiles]: sicut voces que nostris voluntatibus subjiciuntur.”; See Broadie (1985: 37).

62. Antverps: Loycalia (1486: fol. B1^v): “Licet quinque sunt obiecta sensuum exteriorum, tamen inter omnia sonus vox magis conveniens est ad significandum conceptus … quam obiecta aliorum sensuum. Et ratio est, quia voces sunt in potestate nostra et formamus eas dum volumus, non autem hoc possumus de obiectis aliorum sensuum, puta de coloribus, saporibus et cetera; ergo est magis conveniens ad significandum conceptus anime quam cetera sensitiva.”

63. Cf. Domingo de Soto 1554. On de Soto See Beuchot 1980 and Ashworth 1990.